Heb jij dat ook, zo in december, in de aanloop naar de kerst en het einde van het jaar? Dat je gevoelsmatig wat meer ‘naar binnen’ gaat. Meer dan ooit de huiselijkheid op zoekt, meer dan ooit nadenkt over wat er echt toe doet naast de eindspurt op je werk en zo? Of zou het met mijn leeftijd te maken hebben.. voortschrijdend inzicht op 48 jarige leeftijd, een midlifecrisis, (oh nee want 50 is de gemiddelde leeftijd voor mannen en niet voor vrouwen die op gemiddeld 43 jaar voor zichzelf de balans op maken…) of toch gewoon de hormonen die gaan huishouden? Hoe dan ook de mensen die ik beroepsmatig en privé tegen kom, ook ik, stoeien vaak met de zogenaamde ‘ik/jij balans’. Hoeveel ruimte mag, wil en kun je innemen? Soms is ‘een beetje meer van de ander’ handig, bijvoorbeeld als je rekening wilt houden met een ander of af wilt stemmen om samen verder te komen. Vaak is ‘een beetje meer ik’ aan de orde omdat we al meer dan genoeg met de ander bezig zijn. En dan bedoel ik niet, alle menslievende acties voor anderen die hulp nodig hebben zoals vluchtelingen, oude mensen die eenzaam zijn of mensen in psychische nood. Van die aandacht voor een ander, naastenliefde, kan er niet genoeg zijn. Nee, ik bedoel aandacht voor de ander waardoor je jezelf te kort doet, kleiner maakt dan nodig omdat je bang bent dat de ander negatief oordeelt over jou, misschien je een gevoel van afwijzing geeft. Bijvoorbeeld door een niet helpende gedachte zoals “Die ander vindt het vast niet goed wat ik doe”. I

k merk steeds vaker de behoefte aan ‘even lekker niets’ gewoon eens even niet ‘ rennen, springen, vliegen en weer doorgaan’. Naar ‘binnen’ i.p.v. naar ‘buiten’ en ‘op de plaats rust’ dus. Mag het op deze manier een onsje meer IK zijn? ‘Eerst werken dan leven’ is een term die ondertussen al lang achterhaald is.
Er is een tijd geweest dat we onszelf zo graag wilden bewijzen aan de buitenwereld, door te tonen dat we het verdienden om even rust te nemen, we hadden er namelijk hard voor gewerkt! Het is nog niet zo lang geleden dat ‘druk, druk, druk’ aangaf dat mensen succesvol waren, het werd een modewoord voor de workaholics, met als gevolg dat velen dit levensritme niet kunnen volhouden. In dit kader viel mij de bestseller ‘The 4-Hour Workweek’ van Timothy Ferriss op. Hij schrijft dat 80% van de resultaten gerealiseerd worden tijdens 20% van de werktijd. Succesvolle mensen kiezen wat hun meest productieve momenten tijdens de dag zijn om zo te focussen op belangrijke zaken. Zij nemen veel pauzes en laten zich niet leven door hun telefoon of e-mails. Zo blijk dat: • ‘Druk, druk, druk’ wil eigenlijk zeggen dat je oververmoeid raakt…het is ook helemaal OK om af en toe “nee” te zeggen en tijd te besteden aan de belangrijkste persoon in je leven, jezelf. • Als je jezelf in de drukte stort, is de kans groot dat je bang bent van de leegte.

Neem even tijd om hierover na te denken. Wat betekent het voor jou om de controle los te laten? Wat doe je met de leegte, de stilte… • Tijd is voor iedereen gelijk (24uur per dag), prioriteit is een persoonlijke keuze. Bekijk je agenda en stel je de vraag of jouw drukke schema ervoor zorgt dat je gelukkiger in het leven staat. • Neem niet alleen tijd voor vrienden en familie, maar plan ook regelmatig ‘ik-tijd’ in, je omgeving zal je dankbaar zijn als je met vernieuwde energie in het leven staat. • Denk na over een nieuw modewoord. Wat antwoord je als je de volgende keer de vraag krijgt hoe het met je gaat? Even stil staan stimuleert ons creatief denken. Het geeft uitzicht op nieuwe wegen, doelen etc. en voor je het weet heb je misschien je antwoord op de vraag ‘Wie ben ik en wat wil ik?’. In de komende maanden, eigenlijk voor altijd, wens ik je op al die feestelijke gelegenheden geen ‘social networking’ toe waarin je vol op in beweging ‘zappt’ van de één naar de ander. Gun jezelf ‘social NOTworking’ met oog voor rust, vertraging en aandacht voor de ander én jezelf. Wat ben ik blij met mijn nieuwe motto ‘Even stil staan…om verder te komen!’. De essentie van mijn werk als coach, logopedist en presentatietrainer.